| Çoğul هُمْ (Onlar) هُنَّ (Onlar) أَنْتُمْ (Siz) أَنْتُنَّ (Siz)
| İkil هُمَا (O İkisi) هُمَا (O İkisi) أَنْتُمَا (Siz İkiniz) أَنْتُمَا (Siz İkiniz) نَحْنُ (Biz) | Tekil هُوَ (O) هِيَ (O) أَنْتَ (Sen) أَنْتِ (Sen) أَنَا (Ben) |
Gaip Müzekker
Gaip Müennes
Muhatap Müzekker
Muhatap Müennes
Nefs-i Mütekellim |
İsim yada fiil, herhangi bir kelime ile birleşmezler. Kelimeden önce kendi başlarına gelirler. Gramer değeri mübtedadır.
İhtisas
Umumiyetle mütekellim, bazen de muhatab zamirlerinin manasına açıklık getirmek demektir. Haberin bildirdiği hüküm zamirden sonra gelen isme mahsus (ait) kılınır.
“Biz Müslümanlar”, “Biz öğrenciler”… gibi ifadeler kullanılırken ‘نَحْنُ’ den sonra gelen kelime (mahsus) mensup olur.
نَحْنُ المُسْلِمِينَ لا نَأْكُلُ لَحْمَ الخِنْزِيرِ : Biz müslümanlar domuz eti yemeyiz.
غَداً نَذْھَبُ نَحْنُ الطَلَبَةَ المُتَفَوِّقِينَ إلى مَكَّةَ : Yarın biz başarılı öğrenciler Mekke’ye gidiyoruz.
Zamiru’ş-Şan ve Zamiru’l-Kıssa
Müfred gaib ve gaibe (üçüncü tekil şahıs) zamiri, anlatılmak, kendisine dikkat çekilmek istenen bir iş için kullanılır. Müzekkerine “Zamiru’ş-Şan”, müennesine “Zamiru’l-Kıssa” denilir. İkisine birden “iş zamiri” denir. Normal zamir kendisinden önceki ismi açıklar. İş zamiri ise kendisinden sonraki kısma dikkat çeker.
هُوَ الدِينُ أَسَاسُ الإِنْسَانِيَّةِ : Din insanlığın temelidir.
هِيَ الدُنْيَا لَا تَفِي بِأَحَدٍ : Dünya kimseye kalmaz.