Semâi âmil olan ( لَكِنَّ ), tevehhüm’ü def etmek içindir ve tevehhüm’ün lügat mânalarını, cümlede saklar. İstidrâk ve NASB harfidir. Yani, İsmi NASB mahallindedir. Haberi ise, REF mahallindedir. Fiillerin ve sıfatların önünde ( لَكِنْ) şeklinde cezimli olarak gelir. Hurufu
Tevehhüm: Evhamlanmak, az tehlike ihtimali de olsa çok korkmak, yok olanı var zannetmekle üzüntüye ve korkuya düşmek, hiç ölmiyecekmiş gibi bir evhâmla sadece kendi menfaatlerini düşünmek, ahiret için hazırlanmaktan gaflet etmek, … vb anlamlarını kapsar. İstidrâk : Bir kelimeyi veya evvelki sözden neş’et eden tevehhümü kaldırmak için kullanmak demektir.