1- Lafzan rivâyet edilen mânen rivâyete takdîm edilir.
2- Lafzan rivâyeti şüpheli olan mânen rivayeti bilinene.
3- Vürud sebebi beyan edilen, beyan edilmeyene tercih edilir, çünkü bu durum râvinin rivayete olan ihtimamına delâlet eder.
4- Râvinin, tereddüt etmeden benimsediği rivâyet, böyle olmayana,
5- Elfazı ittisâle delâlet eden (ve mesela haddesena, semi’tü gibi bir siga), delalet etmeyene,
6- Merfu ve mevsul olduğunda ittifak edilen, edilmeyene,
7- İsnadında ihtilaf edilmeyen, edilene,
8- Lafzında ızdırab olmayan, olana,
9- İsnadla rivâyet edip marûf veya azîz (nadir bulunan) bir kitaba nisbet edilen rivayet meşhur bir rivâyete tercîh edilir.[1]
[1] İbrahim Canan, Kutub-i Sitte Tercüme ve Şerhi, Akçağ Yayınları: 2/162; Talat Koçyiğit, Mücteba Uğur, İ. Hakkı Ünal, İmam-Hatib Liseleri İçin Hadis Usulü, 12. sınıf: 93.