Birkaç gündür taşınıyoruz ve oldukça yorulduk. Yerleşmemiz daha epey süreceğe benziyor. Kitaplarımızın büyük çoğunluğunu koliledik, depoya kaldırılacak. Çok önemli olan birkaç kitapla yeni binamız yapılana kadar idare edeceğiz. Allah’tan bilgisayar ortamı kitaba olan ihtiyacımızı bir hayli azaltmış bulunuyor. Ulaşamadığımız kitap neredeyse yok gibi.
Muhabbetler esnasında malum eskiye fazla övgü yağdırılır. Talebeler bağlamında da aynı edebiyattır sürer gider.
-Eskiden talebe böyle miydi?
-Eskiden talebe böyle miydi? Şöyle saygılıydı, böyle saygılıydı. Hocasına hizmete koşardı. Şunu yapardı bunu yapardı… Bu türden sözler hep söylenir durur. “İyiler göçtü gitti âlemden / Biz zemanenin …ne kaldık” diyen Seyrani babanın türküsü sanki dillere pelesenk olmuştur.
Bu taşınma vesilesi ile gördüm ki, talebelerimiz gene aynısı, gene eskisi gibi. Eskiden biz hocalarımızın hizmetine koşardık ve iyi de yapardık. Şimdi onlar bizim için tatlı birer hatıra.
Bizim öğrenciler de bizim imdadımıza koştular. Doğrusu altmış beş koli kitabın hepsini onlar kolilediler. Balık tekneme kadar onlar taşıdılar. Hele akvaryumun taşınması tam bir macera idi. Suyu dörtte bir kadarı kalacak kadar boşaltmıştım. Buna rağmen indirmesi bindirmesi çok zor oldu. İçindeki balıklar ne olduğunu anlayamadılar, tam bir şaşkınlık içinde ne yapacaklarını şaşırdılar, tam bir travma yaşadılar. Ağır yükleri erkek öğrencilerimiz taşıdı. Kızlarımız da aynı şevk ve heyecanla yardımıma koştular. Kimi temizliğe el attı, kimi toparladı, kimi taşıdı, kimi yerleştirdi. Kimi de “Hocam bize yapacak bir şey yok mu?” dedi.
-Eeeee! Daha ne yapsın bu öğrenciler! Ne oldu şimdi? Hani öğrenciler şöyle idi böyle idi. Ah o eski öğrenciler neredeydi?!
Ben, bizim kendi zamanımızdaki öğrencileri hatırlıyorum. İyileri de vardı kötüleri de , çalışkanları da vardı tembelleri de! Şimdi de aynı! Demek aslında dünya değişmiyor. Değişen oyuncuların adları oluyor.
Ben inanıyorum ki ben ve benim gibilerden adam olduysa, bunlarda çok daha iyisi olur. Ben başardıysam, bunlar benden daha iyi başarılı olur. Neden olmasın ki! Geçenler, sırf geçmişte var oldukları için bugünkülerden niye üstün olsunlar.
Şunu da ilave etmekte yarar vardır: İnsanları kendi akranları içinden sıyırıp öne çıkaran sadecekendilerindeki cevherler değildir, içinde bulundukları zaman ve mekanın, ortamın, imkânların da bunda büyük etkisi vardır.
Sözün özü şu ki: Ben öğrencilerimi seviyorum ve onlara büyük ümitler bağlıyorum. Onları en az dünkü bizler kadar vefalı, saygılı, hizmetli ve erdemli görüyorum.
Cümlesine selam olsun!
Garibce
