Evlîlîk Önerileri Hz. Muhammedin Hayatı

12. EVLÎLÎK ÖNERİLERİ

Muhammed (s.a.v.)
yirmi yaşını geçmişti ve za­man geçtikçe daha sık, akrabalarından biri ve
diğeri ile birlikte sefere çıkmaya davet ediliyordu, Bir gün, hasta­landığı için
sefere çıkamayan bir tüccarın malların; tes-ltm aldı ve yalnız başına gitti. Bu
başarısı bundan sonra da aynı tür teklifler almasını sağladı. Artık yaşamını
daha rahat kazanabiliyordu ve evlilik olanağı artıyordu.

Amcası ve koruyucusu
Ebu Talib’in o zaman üç oğlu vardı: en büyükleri TaUb, Muhammed’le aynı
yaştaydı; Akil onüç veya ondört; Cafer ise dört yaşındaydı. Muham­med çocukları
çok severdi ve onlarla oynamaktan hoşlanır­dı, ilgisi ve sevgisi daha sonra
kendisine bağlılıkla karşı­lık verecek olan Cafer’de yoğunlaşmıştı. Cafer
akıllı ve gü­zel bir çocuktu. Ebu Talib’in kız çocukları da vardı, bunlar­dan
biri henüz evlenme çağma yeni girmişti. Adı Fahite idi, fakat daha sonra Ümmü
Hani adını almış ve bu adla tanın­mıştır. Onunla Muhammed (s.a.v.) arasında
büyük bir sev­gi vardı ve Muhammed (s.a.v.) onu babasından evlenmek üzere
istedi. Fakat Ebu Talib’in kızı için başka planları vardı: Manzum kabilesinden
dayısının oğlu Hubeyre de Ümmü Hanİ’yi istemişti; Hubeyre sadece önemli bir
Kimse değil, aynı zamanda Ebu Talib gibi iyi bir şairdi de. Bunun yanısıra
Mekke’de Manzum kabilesinin gücü artıyor, Haşimilerin gücü ise azalıyordu. Bu
nedenlerle Ebu Talib Üm­mü Hani’yi Hubeyre ile evlendirdi. Yeğeni ona sitem
ettiginde ise ona şu cevabı verdi. -Onlar bize kızlarını verdi­ler.»* -burada
şüphesiz kendi annesini kastediyordu- «cö­mert bir adama cömertlik yapılmalı».[1] Bu
cevap inandırıcı olmaktan uzaktı, çünkü Abdu’l-Muttaiib, Atike ve Berre
adlarındaki iki kızını Mahzumi’lere vererek borcunu öde­mişti. Muhammed
(s.a.v.) amcasının kibarca onun evlene­cek konuma gelmediğini söylemek
istediğini anladı. Ken­disi de bu kanıya vardı, fakat beklenmedik durumlar onun
fikrini değiştirecekti.

Mekke’deki zengin
tüccarlardan birisi bir kadındı -Esed kabilesinden Huveylid’in kızı Hatice. O
aynı zaman­da Hristiyan olan Varaka’nın ve kardeşi Kuteyle’nin ku­zeni idi.-
Onlar gibi Hatice de Haşimoğullarmm uzaktan yeğenleri oluyordu. O zamana dek
iki kez evlenmişti ve ikinci kocasından ölümünden – beri kendi âdına ticaret ya­pacak
bir adam görevlendirmeyi adet edinmişti, Muham­med (s.a.v.) artık Mekke’de
eLEmin (güvenilir), şerefli olarak tanınıyordu. Bu şöhreti ise kendisine emanet
edilen ticaret kervanlarının sahiplerinden yayılıyordu. Hatice de onun hakkında
ailesinden çok şeyler duymuştu-, birgün Suriye’ye gidecek ticaret kervanını
yönetmesi için ona ha­ber gönderdi. Ücreti onun şimdiye kadar bir Kureyşlİye
ödediği en yüksek fiyatın iki katı kadardı; yanma yolcu­lukta eşlik etmesi için
Meysere adında bir de genç köle verdi. Muhammed <s.a.v.) onun teklifini
kabul etti ve gençle birlikte onun mallarını kuzeye götürdü.

Suriye’nin güneyindeki
Basra’ya ulaştıklarında, Mu­hammed (s.a.v.), Nestor denilen bir rahibin
manastırına yakın bir yerde bir ağacın gölgesi altına oturdu. Yolcula­rın
konaklama yerleri hep aynı olduğu için, belki de bu on beş yıl kadar önce
amcasıyla Basra’ya giderken altın­da oturduğu ağacın aynısı idi. Belki Bahira
ölmüş, onun yerini Nestor almıştı. Bu ihtimaller bir yana, Meyser’in şöyle
haber verdiğini biliyoruz: Rahip manastırdan çıktı ve ona: «Ağacın altında
oturan adam kim?» diye sordu. O

da «Bir Kureyşli» dedi
ve açıklamak için şunları ekledi. «Allah’ın Evi’ni koruyanlardan». Nestor: «O
ağacın altında bir peygamberden başkası oturmuyor» dedi[2]

Suriye’ye doğru ilerlerken
Nestor’un sözleri Meysere’-nin daha çok İçine işledi, fakat bunlar onu çok
şaşırtma­dı; çünkü yolculuk boyunca şimdiye kadar beraber olduğu kimselere hiç
benzemeyen bir adamla yolculuk ettiğinin farkına vardı. Bu düşüncesi eve
dönüşte gördüğü bir şeyle daha da kesinleşti: çoğu zaman sıcağın garip
denebilecek şekilde az olduğunu farketmişti, ve bir gün öğleye doğru Muhammed’i
(s.a.v.) sıcaktan koruyan iki meleği açıkça gördü.

Mekke’ye
vardıklarında, Suriye’den sattıkları malın karşılığı olarak aldıkları mallarla
birlikte Hatice’nin evine gittiler. Hatice, Muhammed (s.a.v. Tin yolculuğu ve
yaptı­ğı alışverişleri anlatışını dinledi. Çok kâr etmiş görünü­yordu, çünkü
şimdi elindeki mallan maliyetinin iki katına satabilme olanağı vardı. Fakat bu
tür düşünceler onun zihninden uzaklardaydı, çünkü Hatice’nin dikkati anlatı­lanlardan
çok anlatan kişide yoğunlaşmıştı. O, orta boylu, İnce, geniş omuzluydu, başı
büyûic ve vücudunun diğer or­ganları da orantılı bir şekildeydi. Saçı ve sakalı
sık ve si­yahtı, dümdüz değil, hafiften dalgalıydı. Saçları omuzları ile kulak
memesi arasına kadar uzuyor, sakalı ise hemen hemen saçlarının uzunluğuna
iniyordu. Geniş bir ahu var­dı; göz yuvarlakları geniş, kirpikleri uzun,
kaşları ise ge­niş ve hafif çatıktı.  
Eski kaynakların çoğunda gözlerinin

siyah olduğu söylenir,
fakat bazı kaynaklara göre gözleri kahverengi, hatta açık kahverengidir. Burnu,
ağzı geniş ve güzel şekilliydi. Sakallarını uzatmasına rağmen bıyıklarını hiç
bir zaman üst dudağına dek uzatmadığı için dudaklarının güzelliği
görülebilirdi. Cildi beyazdı, fakat güneşten bronzlaşmıştı. Bu doğal
güzelliklerin yanısıra, yüzünde -babasında da var olan, fakat oğlunda daha güç­lü
bir şekil alan- bir nur vardı. Bu ışık daha çok alnında ve parlak gözlerinde
ışıldardı. Hatice, kendisinin de hala güzel olduğunun farkındaydı, fakat ondan
onbeş yaş bü­yüktü. Buna rağmen onunla evlenmeyi kabul eder miydi, acaba?

Muhammed is.a.v.)
gider gitmez, Hatice, Nufeyse adındaki bir arkadaşına danıştı, o da aralarını
yapmaya söz verdi. Meysere patronuna gelip, yolda* gördüklerini, iki meleği ve
rahibin söylediklerini anlattı. Hatice de gi­dip bunları kuzeni Varaka’ya
anlattı. Varaka «Eğer bu doğruysa, Hatice- dedi, «Muhammed (s.a.v.) kavmimize
gönderilen peygamberdir. Uzun süreden beri bir peygam­berin geleceğini
biliyordum ve işte geldi.»[3].

Bu sırada Nufeyse,
Muhammed (s.a.v.) ‘e gitti ve niçin evlenmediğini sordu. «Maddi imkanlarım
yetersiz» diye ce­vap verdi. «Fakat eğer sana imkan verilirse: güzeUik, zen­ginlik
soyluluğun varolduğu bir anlaşmaya çagniırsan ne dersin?» «O kim?» diye sordu.
«Hatice.» dedi Nufeyse. «Ben böyle bir evliliği nasıl yapabilirim?» dedi.
«Orasını bana bırak![4] dedi.
Nufeyse konuştuklarını Hatice’ye iletti, o da Muhammed’e (s.a.v.) gelmesi için
haber gönderdi. Geldi­ğinde ona şunları söyledi: «Ey amcamoğlu, seni akrabam
olduğun için ve o veya bu gruba bağlanmadan orta yolda yer aldığın için
seviyorum; seni güveniluiiliğin, doğru söz­lü ve güzel huylu olduğun için
seviyorum»[5]. Daha
sonra ona evlenme teklif etti. Birlikte Muhammed’in amcalarıyla,

Hatice’nin de babası
öldüğü için Esedoğu Harından amcası Amr ile konuşması gerektiğine karar
verdiler. Haşimiler bu törende kendilerini temsil etmesi için genç olmasına
rağmen Hamza’yı seçtiler. Bunun nedeni aralarında Esed kabilesine en yakın
olanın Hamza oluşuydu. Çünkü Ham-za’nın öz kardeşi Safiye, kısa bir süre önce
Hatice’nin kar deşi Avvam ile evlenmişti. Hamza yeğeni ile birlikte Arara gitti
ve Hatice’yi istedi, aralarında Muhammed’in mehır olarak Hatice’ye yirmi dişi devs
vermesi kararma vardık.