1. Mütevatir
Sünnet:
Yalan üzerinde birleşmeleri aklen mümkün
olmayacak sayıda bir sahabe topluluğunun Hz. Peygamber’den rivayet ettiği, daha
sonra bu topluluktan Tâbiün ve Etbâu’t-Tâbiîn devirlerinde de aynı özellikteki
toplulukların naklettiği haberlere “mütevatir sünnet” denir. Bu üç nesilden
sonraki devirlerde yalan üzerinde birleşmenin aklen mümkün olmaması şartı
aranmaz. Çünkü sünnet bu dönemden sonra tedvin ve tasnif edilerek yazılı
eserlere intikal etmiş, daha önce tek râviler aracılığı ile gelen haberlerin pek
çoğu da tevâtür ve şöhret derecesinde nakledilmiştir.
Tevatür de Lafzî ve Mânevi olmak üzere ikiye
ayırılır.