Başlık: TEFSİR BÖLÜMÜ – ESBAB-I NÜZULE DAİR
Konu: Haşr Suresi
Ravi: Ebu Hüreyre
Hadisin Arapçası:
وعن أبى هريرة رَضِىَ اللّهُ عَنْهُ في قولهِ تعالى: ]وَيُؤْثِرُونَ عَلى أنْفُسِهِمْ وَلَوْ كانَ بِهِمْ خَصَاصَةٌ اŒية. أنَّ رَجًُ مِنَ ا‘نْصَارِ بَاتَ بِهِ ضَيْفٌ وَلَمْ يَكُنْ عِنْدَهُ إَّ قُوتُهُ وَقُوتُ صِبْيَانِهِ. فقَالَ مْرَأَتِهِ: نَوِّمِى الصِّبْيَةَ وَأطْفِئِى السِّرَاجَ وَقَرِّبِى لِلضَّيْفِ مَا عِنْدَكِ فنزَلتْ اŒية[. أخرجه الترمذى .
Hadisin Anlamı:
Kendilerinde fakirlik ve ihtiyaç olsa bile (onları, Muhacirleri) öz canlarından daha üstün tutarlar.. (Haşr, 9) mealindeki ayetle ilgili olarak şu açıklamayı yaptı: “Ensar’dan birinin evine misafir geldi ve geceyi yanında geçirdi. Ev sahibinin evinde kendisinin ve çocuklarının yiyeceğinden başka yiyecek bir şey yoklu. Hanımına: “Çocukları uyut, ışığı söndur ve mevcut yiyeceği misafire yaklaştır” diye emretti. Bunun üzerine ayet indi.
Kaynak: Tirmizi, Tefsir, Haşr, (3301)