Başlık: TEFSİR BÖLÜMÜ – TEFSİRİN HÜKMÜ HAKKINDA
Konu: Kur’an’ın Faziletine Dair
Ravi: Ebu Umame
Hadisin Arapçası:
وعن أبى أمامة رَضِىَ اللّهُ عَنْهُ قال: ]سَمِعْتُ رسُولَ اللّهِ # يَقُولُ: مَا أذِنَ اللّهُ تعالى لِشَئٍ: مَا أذِنَ لِعَبْدٍ يَقْرأُ الْقُرآنَ في جَوْفِ اللَّيْلِ، وَإنَّ الْبِرَّ لَيُذَرُّ عَلَى رَأسِ الْعَبْدِ مَادَامَ في مُصَّهُ، وَمَا تَقَرَّبَ الْعِبَادُ إلى اللّهِ تعالى بِمثْلِ مَا خَرَجَ مِنْهُ[.قال أبو النَّضر: يعنى القرآن. منه بدأ ا‘مرُ به، وإليه يرجع الحكم فيه. أخرجه الترمذى .
Hadisin Anlamı:
Hazreti Peygamber (Sallallahu Aleyhi ve Sellem)’ın şöyle söylediğini işittim: “Allah, geceleyin Kur’an okuyan bir kula kulak verdiği kadar hiçbir şeye kulak verip dinlemez. Allah’ın rahmeti namazda olduğu müddetçe kulun başı üstüne saçılır. Kullar, ondan çıktığı andaki kadar hiçbir zaman Allah’a yaklaşmış olmaz.” (Ebu’n Nadr der ki: “Ondan” tabiriyle “Kur’an’dan” denmek istenmiştir)
Kaynak: Tirmizi, Sevabul-Kur’an, 17, 2913 (13)