Başlık: TEFSİR BÖLÜMÜ – ESBAB-I NÜZULE DAİR
Konu: Abese Suresi
Ravi: Urve
Hadisin Arapçası:
عن عروة أنّ عَائِشَةَ رَضِىَ اللّهُ عَنْها قَالَتْ: ]أُنْزِلَتْ عَبَسَ وَتَوَلَّى في ابْنِ أمِّ مَكْتُومٍ ا‘عْمى: أتَى رسولَ اللّه #. فَجَعَلَ يَقُولُ: يَا رسُولَ اللّهِ أرْشِدْنِى، وَعِنْدَ رسولِ اللّه # رَجُلٌ مِنْ عُظَمَاءِ الْمُشْرِكِينَ، فَجَعَلَ رسول اللّه # يُعْرِضُ عَنْهُ وَيُقْبِلُ عَلَى اŒخَرِ وَيَقُولُ: أتَرَى بِمَا أقُولُ بَأساً؟ فَيَقُولُ َ. فَفى هذَا أُنْزِلَتْ[. أخرجه مالك والترمذى .
Hadisin Anlamı:
Hazreti Aişe Radıyallahu Anh buyurdu ki, Abese ve Tevella suresi ama olan İbnu Ümm-i Mektum hakkında nazil oldu. Şöyle ki: Bir gün Hazreti Peygamber (Sallallahu Aleyhi ve Sellem)’in yanına geldi ve: “Ey Allah’ın Resulü beni irşad et” diye talebde bulunmaya başladı. O sıra Resulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem)’ın yanında müşriklerin büyüklerinden biri vardı, İbnu Ümm-i Mektum’a cevap vermedi, o ısrar edince ondan yüzünü çeviriyor, öbürüne yöneliyor ve: “(Tevhid üzerine) söylediklerimde bir beis görüyor musun?” diye soruyordu. Müşrik: “Hayır!” diye cevap vermişti. İşte sure bunun üzerine indi.”
Kaynak: Tirmizi, Tefsir, Abese, (3328), Muvatta, Kur’an 4, (1, 203)