Başlık: TEFSİR BÖLÜMÜ – ESBAB-I NÜZULE DAİR
Konu: Kehf Suresi
Ravi: Ebu Sa’d İbnu Fadale
Hadisin Arapçası:
وعن أبى سعد بن أبى فضالة رَضِىَ اللّهُ عَنْهُ قال: ]سَمِعْتُ رسولَ اللّهِ # يَقُولُ: إذَا جَمَعَ اللّهُ تَعَالى النَّاسَ لِيَوْمٍ َ رَيْبَ فِيهِ يُنَادِى مُنَادٍ: مَنْ كانَ يُشْرِكُ بِاللّهِ تَعَالى في عَمَلٍ عَمِلَهُ للّهِ أحَداً فَلْيَطْلُبْ ثَوَابَهُ مِنْهُ، فَإنَّ اللّهَ تعالَى أغْنَى الشُّرَكاءِ عَنِ الشِّرْكِ[. أخرجه الترمذى .
Hadisin Anlamı:
Resulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem)’ı işittim şöyle demişti: “Allah geleceği kesin olan mahşer gününde insanları topladığı zaman bir kimse şöyle bir duyuruda bulunur: “Kim işlediği bir amelde Allah’a birini ortak koşmuş ise sevabını ondan istesin. Zira Allah, şirkin her çeşidine en müstağni olan Zat’tır.”
Kaynak: Tirmizi, Tefsir, Kehf, (3152)