Resulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) Ve Ashabının Yaşayışlarında Fakr ARAPÇA TÜRKÇE HADİS Tirmizi

Başlık: ZÜHD (ZENGİNLİK) VE FAKR (FAKİRLİK) BÖLÜMÜ

Konu: Resulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) Ve Ashabının Yaşayışlarında Fakr
Ravi: Fudale İbnu Ubeyd
Hadisin Arapçası:

وعن فضالة بن عبيد رَضِيَ اللّهُ عَنْهُ قال: ]كانَ رسُولُ اللّهِ # إذَا صَلَّى بِالنَّاسِ يَخِرُ رِجَالٌ مِنْ قَامَتِهِمْ في الصََّةِ مِنَ الخَصَاصَةِ، وَهُمْ أصْحَابُ الصُّفَّةِ حَتَّى تَقُولَ ا‘عْرَابُ هؤَُءِ مَجَانِىنُ، فإذَا صَلّى انْصَرَفَ إلَيْهِمْ فقَالَ: لَوْ تَعْلَمُونَ مَالَكُمْ عِنْدَ اللّهِ تَعالى ‘حْبَبْتُمْ أنْ تَزْدَادُوا فَقْراً وَحَاجَةً[. أخرجه الترمذي .

Hadisin Anlamı:

Resulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) halka namaz kıldırırken, bazı kimseler açlık sebebiyle kıyam sırasında yere yıkılırlardı. Bunlar Ashab-ı Suffe idi. (Medine’de misafireten bulunan) bedeviler, bunlara delirmiş derlerdi. Efendimiz namazdan çıkınca yanlarına uğrar ve: “Eğer (bu çektiğiniz sıkıntı sebebiyle) Allah indinde elde ettiğiniz mükafaatı bilseydiniz, fakirlik ve ihtiyaç yönüyle daha da artmayı dilerdiniz” derdi.

Kaynak: Tirmizi, Zühd 39, (2369)