Nifak Hakkında ARAPÇA TÜRKÇE HADİS Buhari Müslim Nesai Ebu Davud Tirmizi

Başlık: NİFAK BÖLÜMÜ

Konu: Nifak Hakkında
Ravi: İbnu Amr İbnu’l-As
Hadisin Arapçası:

عن ابن عمرو بن العاص رَضِيَ اللّهُ عَنهما قال: ]قَالَ رَسُولُ اللّهِ #: أرْبَعٌ مَنْ كُنَّ فيهِ كَانَ مُنَافِقاً خَالِصاً. وَمَنْ كَانَتْ فِيهِ خَصْلَةٌ مِنْهُنَّ كَانَتْ فِيهِ خَصْلَةٌ مِنَ النِّفَاقِ حَتّى يَدَعَهَا: إذَا أُؤْتِمِنَ خَانَ، وَإذَا حَدّثَ كَذَبَ، وإذَا عَاهَدَ غَدَرَ، وَإذَا خَاصَمَ فَجَرَ[. أخرجه الخمسة.»الُجُورُ« الكذب والفسق، والمراد به هنا الفحش .

Hadisin Anlamı:

Resulullah (aleyhissalatu vesselam) buyurdular ki: “Dört haslet vardır, kimde bu hasletler bulunursa o kimse halis münafıktır. Kimde de bunlardan biri bulunursa, onu bırakıncaya kadar kendinde nifaktan bir haslet var demektir: Emanet edilince hıyanet eder, konuşunca yalan söyler, söz verince sözünde durmaz, husumet edince haddi aşar.”

Kaynak: Buhari, İman 24, Mezalim 17, Cizye 17, Müslim, İman 106, (58), Ebu Davud, Sünnet 16, (4688), Tirmizi, İman 14, (2634), Nesai, İman 20, (8, 116)