Başlık: TEFSİR BÖLÜMÜ – ESBAB-I NÜZULE DAİR
Konu: Hacc Suresi
Ravi: İbnu Abbas
Hadisin Arapçası:
عن ابن عباس رَضِىَ اللّهُ عَنْهُما في قوله تعالى: ]وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يَعْبُدُ اللّه عَلَى حَرْفٍ قَالَ: كَانَ الرَّجُلُ يَقْدُمُ الْمَدِينَةَ فَإنْ وَلَدَتِ امْرَأتُهُ غَُماً وَنُتِجَتْ خَيْلُهُ. قَالَ: هذَا دِينٌ صَالِحٌ. فَإنْ لَمْ تَلِدِ امْرَأتُهُ وَلَمْ تَنْتَجْ خَيْلُهُ قَالَ هذَا دِينُ سُوءٍ[. أخرجه البخارى .
Hadisin Anlamı:
İnsanlardan bazısı vardır, Allah’a (dininin) yalnız bir taraf(ın)dan (tutup, şekk ve tereddüd içinde) ibadet eder. Eğer kendisine bir hayır dokunursa ona yapışır. Eğer bir fitne isabet ederse yüzü üstü döner. Dünyada da, ahirette de hüsrana uğramıştır o. Bu ise, apaçık ziyanın ta kendisidir. (Hac, 11) ayetinin iniş sebebini açıklamak maksadıyla şöyle buyurdu: “Bazıları vardı, Medine’ye gelir, bakardı, bu gelişiyle hanımı oğlan doğurur, atı da yavrularsa, “Bu din, derdi, salih iyi bir dindir.” Şayet hanımı oğlan doğurmaz, atı da yavrulamazsa: “Bu din kötüdür” derdi.
Kaynak: Buhari, Tefsir, Hacc 2, 3