Başlık: ÖLÜM BÖLÜMÜ
Konu: Ölüye Ağlama Ve Matem
Ravi: Nu’man İbnu Beşir
Hadisin Arapçası:
وعن النّعمان بن بشير رَضِيَ اللّهُ عَنْهما قال: ]أُغْمِىَ عَلى عَبْدِاللّهِ بْنِ روَاحَةَ رَضِيَ اللّهُ عَنْه فَجَعَلَتْ أُخْتُهُ عَمْرَةُ تَبْكِى: وَاجَبََهُ، وَاكذَا، واكَذَا، تُعَدِّدُ عَلَيْهِ، فَلَمَّا أفَاقَ قَالَ: واللّهِ مَا قُلْتِ مِنْ شَىْءٍ إ وَقِيلَ لى: أهكذا كُنْتَ؟ قيلَ: فَلَمَّا مَاتَ لَمْ تَبْكِى عَليْهِ[. أخرجه البخاري .
Hadisin Anlamı:
Abdullah İbnu Ravaha Radıyallahu Anh bayılmıştı. Kızkardeşi Amra ağlamaya başladı: “Vay benim dağım, vay şuyum, vay buyum!” diye sayıp dökerek yakınıyordu. Abdullah ayrıldığı zaman: “Allah’a yemin olsun, o söylediklerini söylerken her defasında bana: “Sen böyle misin?” diye soruldu” dedi. Söylendiğine göre, Abdullah vefat ettiği zaman Amra arkasından ağlamadı.
Kaynak: Buhari, Megazi, 44