Kunut ARAPÇA TÜRKÇE HADİS Buhari Nesai Tirmizi

Başlık: NAMAZ BÖLÜMÜ

Konu: Kunut
Ravi: İbnu Ömer
Hadisin Arapçası:

وعن ابن عمر رَضِيَ اللّهُ عَنْهما: ]أنَّهُ سَمِعَ رَسُولَ اللّهِ # إذَا رَفَعَ رَأسَهُ مِنَ الرُّكُوعِ في الرَّكْعَةِ اخِرَةِ مِنَ الْفَجْرِ يَقُولُ: اللَّهُمَّ الْعَنُ فَُناً وَفَُناً، بَعْدَ مَا يَقُولُ سَمِعَ اللّهُ لِمَنْ حَمِدَهُ رَبَّنَا وَلَكَ الحَمْدُ. فأنْزَلَ اللّهُ عَلَيْهِ: لَيْسَ لََكَ مِنَ ا‘مْرِ شَىْءٌ أوْ يَتُوبَ عَلَيْهِمْ أوْ يُعَذِّبَهُمْ فَإنَّهُمْ ظَالِمُونَ[. أخرجه البخارى والترمذي .

Hadisin Anlamı:

Resulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem)’ın sabah namazının son rekatinin rükusundan başını kaldırınca semi’allahu limen-hamideh Rabbena ve leke’l-hamd dedikten sonra şöyle söylediğini işitmiştir: “Allahım falancaya falancaya lanet et, Allah Teala Hazretleri bunun üzerine şu mealdeki ayeti indirdi: “(Kullarımın) işinden hiçbir şey sana ait değildir. (Allah) ya onların tevbesini kabul eder, yahud onları, kendileri zalim (kimse)ler oldukları için, azablandırır” (Al-i İmran 128).

Kaynak: Buhari, Tefsir, Al-i İmran 9, Megazi 21, İ’tisam 17, Tirmizi, Tefsir Al-i İmran (3007), Nesai, İftitah 121, (2, 203)