Atın Vasıfları ARAPÇA TÜRKÇE HADİS Müslim Nesai Ebu Davud Tirmizi

Başlık: MÜSABAKA VE ATICILIK BÖLÜMÜ

Konu: Atın Vasıfları
Ravi: Ebu Hüreyre
Hadisin Arapçası:

وعن أبى هريرة رَضِيَ اللّهُ عَنْه قال: ]كانَ رسولُ اللّهِ # يَكْرَهُ الشِّكالَ في الخَيْلِ، وَهُوَ أنْ يَكُونَ الْفَرَسُ في رِجْلِهِ الْيُمْنِى بَيَاضٌ وفي يَدِهِ الْيُسْرَى، أوْ يَدِهِ الْيُمْنِى وَرِجْلِهِ اليُسْرَى. وقِيلَ: الشِّكَالُ أنْ يَكُونَ ثََثُ قَوَائِمَ مُحَجَّلَةً وَوَاحِدَةٌ مُطْلَقَةً أوْ الثَّثُ مُطْلَقَة وَوَاحِدَةٌ مُحَجَّلَةً وََ يَكُونُ الشِّكَالُ إَّ في رِجْلٍ، وَقِيلَ اخْتَِفُ الشِّيَةِ بِبَياضٍ في خَِفٍ[. أخرجه الخمسة إ البخارى .

Hadisin Anlamı:

Resulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) şikal attan hoşlanmazdı. Bu, atın ön sağ ve arka sol ayağında veya ön sol, arka sağ ayağında (çaprazlama) seki bulunmasıdır. Ancak şikal için şöyle diyen de olmuştur: “Atın üç ayağının sekili, birinin sekisiz olmasıdır veya üçünün sekisiz, birinin sekili olmasıdır, şikal sadece arka ayakta olur. Şu da söylenmiştir: “Şikal, beyazlı alaca ihtilafının çaprazlama olmasıdır.”

Kaynak: Müslim, İmaret 102, (1875), Ebu Davud, Cihad 46, (2547), Tirmizi, Cihad 21, (1698), Nesai, Hayl 4, (6. 219)