Başlık: ÖLÜM BÖLÜMÜ
Konu: Ölüye Ağlama Ve Matem
Ravi: Ümmü Seleme
Hadisin Arapçası:
عن أمُّ سَلَمة رَضِيَ اللّهُ عَنْها قالت: ]لَمَّا مَاتَ أبُو سَلَمَةَ رَضِيَ اللّهُ عَنْه قُلْتُ: غَرِيبٌ، وَفِى أرْضِ غُرْبَةٍ، ‘بْكِيَنَّهُ بُكَاءً يُتَحَدَّثُ عَنْهُ، فَكَنْتُ قَدْ تَهَيَّأتُ لِلْبُكَاءِ إذْ أقْبَلَتِ امْرَأةٌ مِنَ الصَّعِيدِ تُرِيدُ أنْ تُسِْعِدَنِى. فَاسْتَقْبَلَهَا رَسُول اللّهِ # فَقَالَ: أتُرِيدِينَ أنْ تُدْخِلِي الشَّيْطَانَ بَيْتاً أخْرََجَهُ اللّهُ تَعالى مِنْهُ؟ فَكَفَفْتُ عَنِ الْبُكَاءِ فَلَمْ أبْكِ[. أخرجه مسلم .
Hadisin Anlamı:
Ebu Seleme öldüğü zaman şöyle dedim: “Garip adam, diyar-ı gurbette öldü. Ben de onun için öyle bir ağlayacağım ki, herkes ondan bahsetsin.” Tam ağlamak için hazırlanmıştım ki, saidden, bana yardım etmek isteyen bir kadın geldi. Resulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) onunla karşılaştı ve kadına: “Sen, Allah Teala’nın tard ettiği şeytanı tekrar eve sokmak mı istiyorsun?” dediler. Bunun üzerine ben de ağlamaktan vazgeçtim ve ağlamadım.
Kaynak: Müslim, Cenaiz 10, (922)