Başlık: TEFSİR BÖLÜMÜ – ESBAB-I NÜZULE DAİR
Konu: Büruc Suresi
Ravi: Ebu Hüreyre
Hadisin Arapçası:
عن أبى هريرة رَضِىَ اللّهُ عَنْهُ، قال: ]قال رسول اللّه #: الْيَوْمُ الموْعُودُ: يَوْمُ الْقِيَامَةِ، وَالْيَوْمُ الْمشْهُودُ: يَوْمُ عَرَفَةَ، وَالشَّاهِدُ: يَوْمُ الجُمُعَةِ. قَالَ: وَمَا طَلَعَتِ الشَّمْسُ وََ غَرَبَتْ عَلى يَوْمٍ أفْضَلَ مِنْهُ، فِيهِ سَاعةٌ َ يُوَافِقُهَا عَبْدٌ مُؤمِنٌ يَدْعُو اللّهَ تَعالى فِيهَا بِخَيْرٍ إَّ استَجَابَ لَهُ، وََ يَسْتَعِيذُ مِنْ شَرٍّ إَّ أعَاذَهُ اللّهُ مِنْهُ[. أخرجه الترمذى .
Hadisin Anlamı:
Hazreti Resulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) buyurdular ki: (Büruc süresinin), “İçlerinde burçları bulunan semaya, vaadedilen güne, şahidlik edene ve şahidlik edilene andolsun.” ayetlerinde (1-3) geçen “vaadedilen gün”den maksad kıyamet günüdür, “şahidlik edilen gün”den maksad arefe günüdür, “şahidlik eden”den maksad da cuma günüdür.” Resulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) devamla buyurdular ki: “Güneş, cumadan daha hayırlı bir gün üzerine ne doğdu ne de battı. Onda bir an vardır ki, hayır duası o ana rastlayan bir kulun duası, mutlaka kabul edilir, bir şerden sakınma (istiaze) talebinde bulunan kimse de mutlaka ondan sakındırılır.”
Kaynak: Tirmizi, Tefsir, Büruc, (3336)