Resulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem)’ın İsim Ve Künyesini Alma Hakkında ARAPÇA TÜRKÇE HADİS Buhari Müslim Ebu Davud Tirmizi

Başlık: İSİM VE KÜNYE BÖLÜMÜ

Konu: Resulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem)’ın İsim Ve Künyesini Alma Hakkında
Ravi: Cabir
Hadisin Arapçası:

وعن جابر رضِىَ اللّهُ عنهُ قال: ]وُلِدَ لرجُلٍ منّا غمٌ فسماهُ القاسمَ: فقلنَا نكنيكَ أبا القَاسم وَ نُنْعِمُكَ عيْناً. فأتَى النبىَّ # فذكرَ لهُ ذلكَ. فقالَ: اسْمُ ابنِكَ عبدُالرحمن[. أخرجه الخمسة إّ النسائى.زاد في رواية ]تسمُّوا باسمى و َتكنَّوْا بكنينِى فإنى إنّما جُعِلْتُ قاسماً أقْسِمُ بينكمْ[.وفي أخرى ‘بى داود قال: ]من تسمى باسمِى ف يتكنَّى بكنيتِى، ومن تكنَّى بكنيتِى ف يتسمَّى باسمِى[ .

Hadisin Anlamı:

Bizden birinin bir oğlu oldu. İsmini Kasım koydu. Kendisine: “Sana Ebu’l Kasım künyesini vermeyiz. Bu künye ile seni şereflendirip memnun etmeyiz” dedik. Hazreti Peygamber (Sallallahu Aleyhi ve Sellem)’e gelerek durumu arzetti. Resulullah (Sallallahu Aleyhi ve Sellem) bunun üzerine: “Oğlunun adı Abdurrahmandır” dedi. Bir rivayette şu ziyade var: “İsmimi isim olarak koyun, fakat künyemi künye yapmayın. Zira ben Kasım (taksim edici) kılındım. Aranızda taksim ederim.” Ebu Davud’un bir rivayetinde şöyle buyrulmuştur: “Kim benim ismimi almışsa, künyem ile künyelenmesin. Kim de künyem ile künyelenmişse, ismimle isimlenmesin.”

Kaynak: Buhari, Edeb 105, 106, 109, Menakıb 20, Müslim, Adab 2, (2133), Ebu Davud, Edeb 74 (4965), Tirmizi, Edeb 68, (2845)