Dinin Kaynağı Sünnet:
‘Sünnet’, Kur’an’dan sonra dinin ikinci
kaynağıdır. Kur’an’ın nasıl anlaşılması gerektiğini ve nasıl uygulanacağını,
vahyin hedeflerini ve örnek insanlık kurumunu ancak Sünnet’le öğrenebiliriz.
Kur’an, bir çok konuyu gayet kısa, özlü ve mücmel (kapalı ve özet) bir şekilde
ortaya koymuştur. Sünnet, bütün bunları açıklar.
Sünnetin en önemli özelliği örneklik
oluşturmasıdır. Peygamberin görevi, insanlara indirilen vahyi açıklamaktır, daha
doğrusu vahyin ne olduğunu ortaya koymaktır.[1]
O Peygamberde Allah’a inanan ve ahireti uman bütün insanlar için en güzel
örnekler vardır.[2]
Sünnet, işte bu örneklik kurumudur. Peygamber ahlâkıyla, İslâmı uygulamasıyla,
gidişatı ve tavrıyla insanlar için örnek oluşturmuştur. Peygamberimizin sünneti,
vahyin istediği, Allah’ın razı olduğu insan tipinin, yaşama şeklinin
göstergesidir.
Sünnet üzerine yapılan uzun münakaşalar,
tartışmalar bizim konumuz değil. Ancak şunu söylemek gerekir ki, müslümanların
uymakla yükümlü oldukları sünnet, dinen hüküm bildiren, ahlâk ve davranış
ilkeleri gösteren, emir ve tavsiye içeren sünnetlerdir. Peygamberimizin bir
insan olarak ve içinde yaşadığı toplumun bir âdeti olarak yapageldiği şeyler bu
kapsama girmez. Örneğin, bugün hiç kimse sünnet deyince Peygamberimizin
kullandığı aletleri veya teknikleri kasdetmiyor. Sünnet, O’nun kullandığı
elbise, kap-kaçak, teknik şeyler değil; hüküm bildiren, ahlâkí ilkeler ortaya
koyan, emirleri ve tavsiyeleridir. Yani sünnet, onun elbisesinin şekli değil, o
elbiseyi dolduran ahlâktır, kulluktur, davranıştır, imandır, takvadır,
zihniyettir.
Sünnet konusunda ikinci önemli nokta da,
sünnetin sağlam bir yolla bize ulaşmasıdır. Bilindiği gibi Peygamber adına
uydurulan bir çok şey, reddedilmesi gereken şeylerdir. Bu gibi şeyleri
Peygamberimizin söylediği veya yaptığı kesin olmadığı gibi, onun söylemesi veya
yapması da mümkün değildir.[3]