Hayvanlardan Mübah Ve Mekruh Olanlar ARAPÇA TÜRKÇE HADİS Buhari Müslim Nesai Ebu Davud Tirmizi

Başlık: YİYECEKLER BÖLÜMÜ

Konu: Hayvanlardan Mübah Ve Mekruh Olanlar
Ravi: Enes
Hadisin Arapçası:

وعن أنس رَضِيَ اللّهُ عَنْه قال: ]مَرَرْنَا فَانْفَجْنَا أرْنَباً بِمرِّ الظَّهْرَانِ فَسَعَوْا فَلَغَبُوا قال: فَسَعَيْتُ حَتّى أدْرَكْتُهَا فَأخذْتُهَا، وَأتَيْتُ بِهَا أبَا طَلْحَةَ رَضِيَ اللّهُ عَنْه، فَذَبَحَهَا بِمَرْوَةٍ، فَبَعَثَ مَعِى بِفَخِذِهَا إلى رَسُولِ اللّهِ # فَأكَلَهُ قِيلَ لَهُ: أكَلَهُ؟ قَالَ: قَبِلَهُ[. أخرجه الخمسة.»أنْفَجْنَا«: أثرنا .

Hadisin Anlamı:

Yürüdük ve Merri’z Zahran’dan bir tavşan kaldırdık. Arkadaşlarımız peşinden koştular ve (sonunda yakalamaktan) aciz kaldılar. Bu sefer ben koştum, yetiştim ve yakaladım. Onu (babalığım) Ebu Talha Radıyallahu Anh’ya getirdim. O, tavşanı keskin bir taşla kesti. Budunu benimle Resulullah’a gönderdi. Resulullah onu yedi. Enes’e: “Yedi mi, (gördün mü yediğini?)” diye sorulmuştu. “Yani kabul etti” dedi.

Kaynak: Buhari, Sayd 32, 10, Hibe 5, Müslim, Sayd 53, (1953), Ebu Davud, Et’ime 27, (3791), Tirmizi, Et’ime 2, (1790), Nesai, Sayd 25, (7,196)