14- Bazı Ashâbın Esah İsnadları:
Yukarıda belirtildiği üzere bir kısım isnadlar
beldeye veya sahâbiye izâfe ve nisbet edilerek “falanca beldenin…, Falanca
sahâbînin en sahih isnâdı” denmiştir.
Buna göre:
* Hz.
Ebu Bekr (radıyallahu anh)’in esahhu’l-esânîdi: “İsmâil İbnu Hâlid an Kays İbni
Ebî Hâzım ani’s-Sıddîk”dır.
* Hz.
Ömer (radıyallahu anh)’in en sahîh isnâdı: “Zührî an Sâlim an Ömer’dir veya:
Zührî ani’s-Sâib İbni Yezîd an Ömer”dir.
*
Abdullah İbnu Ömer (radıyallahu anhüma)’inki: “Mâlik an Nâfi an İbni Ömer”dir.
* Ehl-i
Beyt’in esahhu’l-esânîdi: “Cafer İbnu Muhammed İbni Ali ibni’l-Hüseyn İbni Ali
an Ebîhi an ceddihi an Ali”dir. (radıyallahu anh).
* Hz.
Ali (radıyallahu anh)’ninki: “A’rac an Ubeydillah İbni Ebî Râfi an Ali”dir.
* Ebu
Hüreyre’nin en sahîh senedi: Zührî an Sâd İbni’l-Müseyyeb an Ebi Hüreyre (radıyallahu
anh)”dir. Buhârî’ye göre ise “Ebu’z-Zinâd ani’l-A’rec an Saîd İbni’l-Müseyyeb an
Ebi Hüreyre”dir.
* Hz.
Enes (radıyallahu anh)’in en sahîh isnâdı: Mâlik ani’z-Zührî -bir kavle göre an
Hammâd İbnu Zeyd yahud an- Hammâd İbni Seleme an Sâbit an Enes”tir.
*
İbnu Mes’ud (radıyallahu anh)’un esahhu’l-esânîdi: “Süfyânu’s-Sevrî an Mansur an
İbrahim an Alkame an İbni Mes’ud”dur.[1]