Tâbiîn’in Efdalleri:
Usûl kitapları Tâbiînden bir kısmını efdal
olarak kaydeder. Hizmetleri ve mevsûkiyetleri ön plana alınarak tafdîl edilen bu
zatlar şunlardır:
Saîd İbnu’l-Müseyyeb, Ebu Osman en-Nehdî, Kays
İbnu Ebî Hâzim (Esved İbnu Yezîd’in amcası ve İbrahim İbnu Yezîd’in dayısı
olan), Alkame İbnu Kays, Mesrûk İbnu Ecdâ, İmam Ahmed İbnu Hanbel, bunlardan her
birini Tâbiîn’e tafdil etmiştir.
Bir de şu var: Efdâliyet; bazılarınca beldelere
izafeten tevcîh edilmiştir. Buna göre Medînelilerin efdali Saîd İbnu Müseyyeb,
Kûfelilerin efdali Üveys İbnu Âmir el-Karenî, Basralıların efdali Hasan-ı
Basrî’dir.
Bu ikinci taksim, Hz. Ömer’in merfu olarak
rivâyet ettiği “Tâbiîn’in en hayırlısı Uveys denen bir kimsedir” hadisine
uyduğu için İbnu Salah ve el-Irakî beğenmişlerdir.
Hanım Tâbiîlerin (Tâbiiyyât) efdali Muhammed
İbnu Sîrin’in hemşiresi Hafsa Bintu Sîrin ile -daha önce tercümesini sunduğumuz
Amrâ bintu Abdirrahman İbni Sa’d İbni Zürâre ve bu ikisinden sonra Ümmû’d-Derdâ
künyesiyle bilinen Hüceyme (yahud Cuheyme)’dir.
Eimme-i Metbû’în’den sadece Ebû Hanîfe
Tâbiîn’dendir. Hz. Enes (radıyallahu anh)’i çocukluğunda birkaç kere görmüştür.
Ayrıca, Hz. Câbir, Abdullah İbnu Cez’ez-Zübeydî, Abdullah İbnu Üneys ve Aişe
bintu Acred (radıyallahu anhüm ecmaîn)’i gördüğü, rivâyetlerde bulunduğu
bilinmektedir.[1]