3. Âhad Sünnet:
Bunlar, Hz. Peygamber’den bir, iki veya daha
fazla sahabi tarafından rivayet edilen ve meşhur hadisin şartlarını taşımayan
hadislerdir. Âhad hadisi bir kişiden yine bir kişi rivayet etmiş olup, bize
kadar ulaşan senedindeki kişiler hiçbir zaman tevatür sayısına ulaşmamıştır.
Hadis kitaplarında toplanmış bulunan hadislerin çoğu bu kısma ait olup, bunlara
tek kişinin haberi anlamında “haber-i vâhid” veya birer kişilerin haberi
anlamında “âhad haber” denir.
Ahad sünnet kesin bilgi ifade etmez, zanlı bilgi
verir. Çünkü bunların Hz. Peygamber’e ulaştığında şüphe vardır. Bu yüzden
inançla ilgili konularda âhad habere dayanılmaz. Ancak belirli şartları taşıyan
âhad haberler amel konularında delil olarak kabul edilir.
Hanefiler dışındaki bilginlere göre, hadisler
mütevatir ve âhad olmak üzere ikiye ayrılır. Onlar meşhur sünneti de “âhad
haber” içinde değerlendirirler. Çünkü meşhur sünnetin ilk tabaka ravileri,
gerçekte âhad sünnet sayısındadır. Ancak bu görüşte olanlar âhad haberi, kendi
içinde “Garib”, “Aziz” ve “Müstefiz” olmak üzere üçe ayırmışlardır.[1]